Ik, de ademnood en jij
Je prille borstjes onder mijn dwang,
het zwoele hoesten ver voorbij.
Je tong over je ondertanden
Hangend als koud ros
Ik, duwend achter je,
troostend van genot
bleek plezier,
schaamteloos zwakbegaafd
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten